30 czerwca 2017

Dorastanie. Nawet wyjście na basen jest nie lada wyzwaniem

W poprzedni weekend była wystawa prac w Akademii. Postanowiłam pojechać rowerem, by ją sobie obejrzeć i nie żałuję.  Młoda pojechała ze mną, bo to tylko drugie tyle co do szkoły (13km), ale w połowie drogi zaczęła się zastanawiać głośno, czy do tego miasta aby przypadkiem autobusy nie kursują...? Objechałyśmy jednak, tylko nie wzięłyśmy nic do żarcia i mało nam brzuchy do pleców nie przyschły z głodu. Czy wam też się zawsze chce jeść i pić, jak tylko wsiądziecie na rower? Picie na szczęście miałyśmy w torbach rowerowych.

20 czerwca 2017

Agencja Ślubna Project Wedding, czyli jak spełniać swoje marzenia. Gość bloga.

Każdy ma w życiu jakieś marzenia, idee, mniej lub bardziej szalone pomysły. Ilu jednak ma odwagę je realizować? No cóż, sporo osób myśli, że marzenia same się spełnią, że to musi przyjść dobra wróżka albo czarodziej i za pomocą magicznej różdżki zmieni ich życie. Czekają tak na wygraną w totka nie kupiwszy nawet jednego losu. A może by tak ruszyć głową, ruszyć kuper, zakasać rękawy, wyjąć z szuflady swoje marzenia, odkurzyć  i zabrać się samemu wreszcie za ich spełnianie? Oczywiście, można siedzieć nadal przed telewizorem, użalać się nad sobą, czekać na dobrą wróżkę  i zazdrościć tym, którzy robią coś fajnego, a swoje marzenia te małe i te duże nadal trzymać w zakurzonej szufladzie...


Gosia postanowiła spełnić swoje marzenie o tym by spełniać marzenia innych.

Pomieszkała trochę w Belgii, popracowała, pozwiedzała, pouczyła się języka i zrozumiała, że mimo iż Belgia jest bardzo fajnym miejscem i kawałek serca już na zawsze tu zostanie, to fajnie by było wrócić do Polski, bo tam jednak najlepiej się czuje. Pora zatem zrobić następny krok na drodze do szczęścia i zacząć realizować pomysł, który tłucze się po głowie już od kilku lat... Jak postanowiła, tak zrobiła.

Większość dziewczyn już w przedszkolu zaczyna planować swoje wesele i marzyć o sukni ślubnej i welonie. Nie wiem jak jest teraz, ale w moich czasach non stop wyprawiało sie wesele lalkom  i stroiło je w suknie ślubne, choćby z kawałka starej firanki. Myślę, że każda dziewczyna choć raz wyobrażała sobie swój idealny ślub i weselicho, inne marzą o tym cały czas, aż w końcu nadejdzie taki moment, że dorosną, spotkają swojego księcia i zaczynają planować prawdziwy ślub. No niestety, o ile lalki mogą codziennie wychodzić za mąż, stroić się w coraz to inne suknie ślubne, szykować coraz to inną imprezę, tak żywi  ludzie zwykle ograniczają się do jednego razu a takie wesele trwa dzień, czy dwa i koniec zabawy. No trudno, takie życie, nic nie poradzisz... a może jednak? No... można się rozwieść i zorganizować sobie drugie wesele, a potem trzecie.... Nie, no bez przesady.

Gosia wymyśliła, jak robić dużo wesel bez rozwodzenia się ze swoim mężem. Nie zamierza też czekać, aż dorośnie jej córka, by znowu poświęcić się całym sercem przygotowaniom weselnym, wyborze miejsca, dekoracji, muzyki, sukni ślubnej i całej tej oprawy.

15 czerwca 2017

Gdy dorastanie nas przerasta.

Zastanawialiście się kiedyś, co by było gdyby Wasze dziecko postanowiło uciec z domu?
Nie zastanawialiście sie, bo uważacie siebie na pewno za dobrych rodziców (jeśli nie za wspaniałych, czy wręcz idealnych), zaś Wasze dzieci są zapewne mądre, grzeczne, dobrze wychowane i nie mają żadnych problemów ani najmniejszych powodów by robić TAKIE rzeczy. Laba? Kłamstwo? Wulgaryzmy? Symulowanie choroby? Papierosy? Alkohol? Ucieczka z domu? Próby samobójcze? Nie. Was to zupełnie niedotyczy.... Prawda?

Nie dawno krążyły po sieci (krążą pewnie nadal) informacje na temat bardzo interesującej zabawy zwanej pod nazwą nie.bie.ski.wie.lo.ryb. Taka internetowa forma podwórkowej zabawy w wyzwania, w której jeden drugiemu zleca przez net różne mniej lub bardziej debilne zadania do wykonania. W podwórkowej zabawie nie jeden jadł robaki albo skakał z dachu, żeby udowodnić kolegom, że nie jest cykorem, że jest zajebisty. Moim zdaniem cykorem nie jest tylko ten, kto jest w stanie przeciwstawić się bandzie idiotów a nie ten kto zniży się do ich poziomu, no ale to moje zdanie. Gównażeria od wiek wieków lubi udowadniać rówieśnikom 'jaki to ze mnie gieroj'. Zresztą nie tylko gównażeria - mało to dorosłych i do tego znanych ludzi wylewało se na łeb lodowatą wodę w Ice Bucket Challenge? To niby miało jakiś szczytny cel, ale każda wymówka jest dobra by zabłysnąć przed innymi i zebrać parę lajków... Ten niebieski ssak rybopodobny to też właśnie taki challenge (tych czelendży krąży w sieci od groma i gdy sobie poguglujecie to skarpetki wam się mogą sfilcować od myślenia na temat granic ludzkiej głupoty) tylko dosyć dziwny, bo nie można się cieszyć z jego ukończenia, no chyba że dna piekła, bo samobójców ponoć do nieba nie wpuszczają (ale jeszcze nie byłam, to nie wiem na pewno). 

6 czerwca 2017

Sanktuarium w Scherpenheuvel

W ostatnią niedzielę zrobiliśmy sobie wycieczkę do Scherpenheuvel. Miejscowość niewielka, choć ładnie położona i - jak wszystkie miejscowości Flandrii - zadbana i czysta. Ma jednak bardzo ciekawą historię, a sanktuarium na pewno warto zobaczyć, nawet jak się nie jest wierzącym i praktykującym katolikiem, a jak się jest, to tym bardziej się powinno tam wybrać.
W Zielone Świątki są do tego miejsca organizowane polskie pielgrzymki z Brukseli, Gent i pewnie innych polskich kościołów. Są zatem polskie msze i droga krzyżowa.

Ja jednak bardziej interesowałam się, jak zwykle, historią i legendami tego miejsca. Podzielę się więc tym, co wyczytałam. Od siebie dorzucę kilka fotek ze smartfona, żeby Was zachęcić do wycieczki.
Scherpenheuvel leży w naszej prowincji (Vlaams Brabant) pomiedzy  Leuven i Hasselt.

Już w 1304 roku ksiądz z Zichem (Lodewijk van Velthem) napisał w "Spieghel Historiael" o cudownym dębie, który wyrósł w krztałcie krzyża i do którego ściągają licznie pielgrzymi. Z czasem - choć nie wiadomo dokładnie kiedy - na dębie zawieszono figurkę Matki Bożej. Legendy mówią, że pewnego dnia (bodajże w 1514 roku) pewien pastuch zobaczył tę figurkę leżącą pod drzewem i postanowił sobie ją zabrać na pamiatkę. Gdy tylko podniósł ją z ziemi coś sprawiło, że nie mógł się ruszyć. Stał tak biedaczysko z wyciągniętymi rękami, w których tkwiła figurka, aż zaniepokojony jego długim zniknięciem pan zaczął go szukać. Zobaczywszy, co się stało, zabrał mu figurkę i odwiesił na drzewo, gdzie jej miejsce. Wtedy pastuchowi wróciła możliwość poruszania się, a wieść o tym cudzie rozeszła się błyskawicznie wśród ludu.

4 czerwca 2017

Wyżej dupy nie podskoczysz, ale ja czasem próbuję :-)

Kiedyś ktoś mi powiedział, że jak mi sie wydaje, iż nie mam czasu, to powinnam sobie znaleźć dodatkowe zajęcie, a bardzo szybko się przekonam, że jednak mam więcej czasu niż mi się wydaje. Ta metoda faktycznie działa i staram się z niej korzystać, ile się da. Jednak wszystko ma swoje granice i w końcu przychodzi taki moment, że już się nie da więcej wcisnąć w czasoprzestrzeń a jak się uda coś wcisnąć, to coś innego wypadnie. No,  jak to mówią, wyżej dupy nie podskoczysz, ale można próbować... 

Nie publikuję ostatno zbyt wiele, bo nie mam czasu. Od czasu do czasu spisuję nowe przemyślenia, by przy czasie je dopracować i opublikować, ale ...nie mam czasu. 

czasem dobrze się zatrzymać i popatrzeć wkoło

Pracuję około 30 godzin w tygodniu (no wiem, mówiłam już  pewnie ze 100 razy). 30 godzin to dużo godzin jak się przy tym dojeżdża rowerem po 10 km, ma własny dom, męża, troje dziecków w tym dwie nastolatki z 2 tysiącami problemów oraz na dokładkę królika i trochę własnych zajęć dodatkowych. Jest na prawdę co robić i nad czym myśleć. To kosztuje dużo energii, czasu i nerwów...

Zrezygnowałam z wolontariatu w bibliotece bo wyżej dupy... Może kiedyś tam wrócę, bo to zajęcie relaksujące i przyjemne. Może kiedyś..

Nie dawno postanowiłam zmienić biuro i właśnie jestem w trakcie. Nagle stwierdziłam, że mam dość Start People, bo po pierwsze zamknęli kantor w najbliższej okolicy (do którego miałam i tak 12 km z domu i ponad 20 km od klienta piątkowego) i który był czynny tylko w piątki, po drugie za często zdarza im sie zapominac o przysłaniu formularzy do wypełnienia (ileż razy można się dopominać), po trzecie płacą raz tak raz srak, nigdy nie wiem, kiedy dostanę jakieś pieniądze, po czwarte w innych biurach są różne dodatki, a w SP tylko łysa wypłata (no dodatek za przejazdy to nie dodatek). W nowym biurze dostanę dodatkowo do wypłaty ubezpieczenie szpitalne i dentystyczne oraz ELEKTRYCZNY ROWER. To ostatnie baaaardzo mi się podoba, zwłaszcza, że tego roweru mogę używać bez ograniczeń (zgodnie z regulaminem) także w prywatnych wycieczkach, w weekendy itp, a naprawy w razie wu opłaca firma. 

Jak się zmienia biuro? Sprawa niby prosta ale i dość skomplikowana zarazem.