O szczudlarzach z Merchtem :-)

 Właśnie wróciłyśmy z Młodą z Merchtem, gdzie obejrzałyśmy sobie fajną paradę. Mieliśmy jechać wszyscy na rowerach, ale pogoda dziś nas nie rozpieszcza. Nie dość, że zimno jak w psiarni, to jeszcze deszcz posikuje co pięć minut... Obawiałam się, że będzie lać, jak tylko zajedziemy do centrum i nie chciałam, żeby mi Młody przemókł i przemarzł...

Tylko ja i Młoda jesteśmy na tyle ciekawskie i porąbane, by ryzykować zmoknięcie dla paru fotek. Teraz powiem - a Tesa raczej się z tym z godzi - że ryzyko się opłaciło, bo ostatecznie nie padało, a warto było 2 godziny na chłodzie postać, bo za ciepłoto  nie było... Po powrocie do domu włączyliśmy ogrzewanie i się odgrzewamy teraz... No co? Jakby trzeba było drzewa narąbać i rozpalić w piecu to by się mi nie chciało, ale skoro ogrzewanie jest na jedno kliknięcie to co się będę cykać... Włączam na pół godziny i jest fajnie, pranie mi przy okazji wyschnie, bo po suszeniu na sznurach w ogródku z jakiegoś dziwnego powodu jest mokrzejsze, niż było po wyjęciu z pralki... no to przynieśliśmy do domu... No ale co ja tu o praniu...? Miało być o paradzie...

A parada była z okazji 70-lecia Szczudlarzy z Merchtem. Kiedyś sama chodziłam na szczudłach razem z bratem i wiem, że to wcale nie proste. No przynajmniej dopóki się człowiek nie nauczy, bo potem to i tańczyć można, i chodzić po schodach i biegać... Choć nasze szczudła to był śmiech w porównaniu z tymi, które widziałam dziś. Nie wiem ile miały nasze patyki od butów do ziemi, z 50-100 cm? To pikuś przy merchtemskich... No ale po kolei. Na początek opowiem całą historię wyczytaną po części w sieci, po części w folderach, które każdy mieszkaniec gminy otrzymał jakiś czas temu do domu.

 Królewscy Szczudlarze z Merchtem  (Koninklijke Steltenlopers van Merchtem) 

Przez Merchtem płynie rzeczka Molenbeek. Dawniej po większych opadach często wylewała odcinając tym samym ludzi mieszkających w Langevelde od świata. Jako że do centrum Merchtem i inne miejsca  jakoś trzeba było się od czasu do czasu przedostawać, więc wykombinowali by posłużyć się szczudłami. Szczudła jednak nie tylko w takich przypadkach były używane. Istniało bowiem wiele gier i zabaw z użyciem szczudeł. Na szczudłach można podobno rozgrywać mecze i walczyć.

Być może dziś już nikt by nie pamiętał o szczudlarzach z Lengevelde, wszak z czasem wszędzie strumyki i rzeczki uregulowano, poprawiono drogi i wszelaka komunikację i dziś nawet gdy zaleje jakis teren, to są inne metody na przedostanie się na suchy ląd.

Jednak po drugiej wojnie światowej w Belgii organizowano wszędzie uroczystości, ciesząc się z pokoju na świecie. Zwyczaj nakazywał każdej wiosce, każdej dzielnicy pokazać jakąś grupę rozrywkową.

No i tak mieszkańcy Landevelde wpadli na pomysł by zebrać grupę najlepszych szczudlarzy, zrobić sobie z papieru stroje w kolorach belgijskiej flagi, czyli żółto-czerwono-czarne i wykonać przemarsz na szczudłach różnych wielkości od 1m do 2,5 metra. Pomysł tak się spodobał, że odtąd byli zapraszani na pokazy do sąsiednich miejscowości. 

Tak oto w 1945 szczudlarze zaczęli działać oficjalnie i dostarczac ludziom rozrywki sami przy tym pewnie świetnie się bawiąc. Z czasem do grupy dołączono śmiesznych biegaczy, a raczej biegaczki (bo przeważnie to kobiety), którzy w trzy  lub cztery osoby w specjalnych drewnianych butach przypinają jedne wspólne (3- lub 4-osobowe) narty, a biegając w ten sposób byli bardzo zabawni.

Do dziś szczudlarze są symbolem naszej gminy, o czym może się każdy na własne patrzały przekonać, gdy skieruje się w te okolice. Na każdym bowiem wjeździe do Merchtem stoi drewniany ludzik na szczudłach .

Grupa działała cały czas przez 70 lat, podczas których z występami odwiedzili nie tylko całą Belgię, ale i resztę świata, poza sąsiednimi krajami, byli nawet w Japonii i Ameryce, a także oczywiście w Polsce a nawet Rosji. Ich występy dziś są o wiele bogatsze niż 70 lat temu. Dziś nie tylko maszerują, ale i tańczą, skaczą na tych szczudłach i inne cudactwa wyczyniają. Przy czym najdłuższe szczudła mają 4 metry od butów do ziemi. Tradycyjnie noszą stroje w kolorach flagi, ale też czasem wdziewają  na siebie najdziwniejsze przebrania.

 W okolicach mikołajkowych np. łażą po Merchtem w strojach Czarnego Pietrka i rozdają cukierki przez okna na 1 piętrze.

Grupa z chęcią przyjmuje nowych członków. Już w wieku 6lat można zapisać się do szczudlarzy i uczyć się chodzić, biagać, skakać na tyczkach przywiązanych do butów. Oczywiście debiutanci dostają znacznie krótsze szczudła. Te 4 metrowe to już dla starych wyjadaczy. Na początku jak nie trudno się domyśleć nowicjusze uczą się głównie spadać i przewracać, wszak takie przedsięwzięcia do całkiem bezpiecznych nie należą bynajmniej i podejrzewam, że każdy nie raz glebę zalicza.

Tak więc w tym roku przypada 70-lecie powstania zorganizowanej grupy szczudlarzy z czym wiąże się organizowanie szeregu imprez.


Nawet słynny siusiający chłopiec z Brukseli (Manneken-Pis) założył z tej okazji ubranko szczudlarzy merchtemskich.

Teraz pokażę więc parę obrazków uchwyconych na dzisiejszej paradzie.

czy można chodzić na kilkumetrowych szczudłach? no to ba!

szczudlarze z Francji