Amsterdam okazał się być taki, jakiego się spodziewałam, czyli zwyczajny, pospolity, bez szału. Nie znaczy to, że będę nań tu narzekać, bo i też nie ma na co. W każdym miejscu jest wszak coś wartego zobaczenia, odkrycia, przeżycia itd. I tak było i tym razem w Amsterdamie. Było fajnie i ciekawie. Nie nudziłam się bynajmniej. Nooooo, jadąc z dziećmi raczej ciężko jest się gdziekolwiek nudzić, bo te potrafią ci rozrywki aż nadto dostaczyć, a to że te dzieci osiągnęły już pełnoletność bynajmniej nic tu nie zmienia. Tak było i tym razem. Szczegóły jednak zachowam dla siebie.
Myślę, że gdybym do Amsterdamu wybrała się kilkanaśce lat temu, nie obyło by się bez ochów i achów. Patrzyłabym na wszystko zapewne pełna zachwytu z otwartą paszczą, ale po 10 latach życia w Belgii i obcowania z tutejszymi miastami i miasteczkami, takie miasto jak Amsterdam nie ma szans powalić mnie na kolana swoim widokiem, bo podobne widoki mam u siebie na co dzień, wystraczy przejechać kilkanaście kilometrów.
Do Amsterdamu jechałyśmy we trzy (ja i Dorosłe Córki) bezpośrednim pociągiem z Mechelen, dokąd dostarczył nas małżonek. Pociąg jechał zgodnie z planem 2 godziny i dowiózł nas bezpiecznie i komfortowo na dworzec centralny w Amsterdamie. Dworzec jest z zewnątrz nawet całkiem ładny. Wewnątrz raczej pospolity i nieciekawy. Aby wyjść i wejść z/na większe dworce w Holandii zwykle trzeba mieć bilet, który się skanuje w bramkach.
 |
| Dworzec Centralny |
Po przyjeździe poszłyśmy z tobołami na naleśniki do Mama Pancake. Nie smakowały nam. Okropnie było czuć mąkę. No ale dało się zjeść i brzuchy zostały napełnione.
Wtedy odpaliłyśmy na telefonach nasze apki amsterdamskiej komunikacji miejskiej GVB, które przezornie sobie w domu zainstalowałyśmy i na które zakupiłyśmy bilety 5-dniowe umożliwiające nieograniczone korzystanie z tamtejszego metra, tramwaju i autobusów miejskich przez 120 godzin. Taki bilet dla jednej osoby kosztował 33€ i jak dla nas był wielce korzystny i przydatny.
Wsiadłyśmy do tramwaju 26 i pojechałyśmy na Ijburg do naszego hotelu z widokiem. Ciekawostką był dla mnie fakt, że w Amsterdamie trzeba bilety skanować zarówno przy wsiadaniu jak i przy wysiadaniu z tramwaju czy metra. Nie pytajcie, jaki to ma sens, bo dla mnie nie ma żadnego, ale tak jest i już.
Kolejną ciekawostką było, że tramwaj nie czeka zbyt długo. Trzeba szybko wsiadać, zanim odjedzie, co akurat ma duży sens, bo tylko w ten sposób może być w miarę na czas na poszczególnych przystankach. Skanowanie kodu z telefonu to jakieś nieporozumienie techniczne. Czasem się uda bez problemu, innym razem z trudem, jeszcze innym wcale. A ludzie stoją i się wkurzają, że blokujesz im przejście. Pod tym względem bilety fizyczne są o wiele lepszym rozwiązaniem i tambylcy głównie z takowych korzystali. Następnym razem ja bym se po prostu wydrukwała ten diabelny kod. No ale ogólnie poruszanie się tramwajami i metrem jest proste i przyjemne. Nawet na krótkie trasy czasem się opłaca pojechać, by ominąć te koszmarne tłumy turystów. My całkiem sporo jeździłyśmy.
 |
| hotel z okna tramwaju |
Hotel Amadi, który z Młodą wybrałyśmy, okazał się świetny. Po pierwsze okolica spokojniutka, cicha, jak u nas na wsi niemalże. Tuż obok hotelu różne sklepy, kawiarnia, księgarnia. Po drugie piękne miejsce i jeszcze plaża rzut beretem od hotelu. Widoki z hotelu przecudne. Ogólnie hotel w porządku, tylko czystość pozostawia sobie trochę do życzenia, ale było o tym w opiniach. Nie, że jakaś tragedia czy wielki syf, ale sprzątaczki raczej z tych co to nie wysilają się za bardzo przy robocie, a ja raczej z tych, co wszystko zauważa i do wszystkiego się przyczepi. Sporo kurzu wszędzie, pajęczyny tu i ówdzie, pod meblami nie poodkurzane porządnie, czajnik zakamieniony i brudny. I jeszcze najlepszy hit. W nocy odpadła farba z kawałka sufitu i spadła mi na łóżko. Jaja jak berety. Na szczęście zaraz ten sufit zalepili. Chyba przeciek gdzieś na górze mieli czy coś i taka heca wyszła. No ale cóż, życie. Gdybym ponownie jechała do Amsterdamu na dłużej, ponownie wybiorę ten hotel mimo wszystko, bo mi się nadał.
 |
| widok na hotel |
 |
| widok na hotel |
 |
| widok z naszego pokoju |
 |
| widok z pokoju |
 |
| widok z pokoju |
 |
| widok z recepcji w hotelu |
Co oglądałyśmy w Amsterdamie?
W dużej mierze co innego niż wszyscy, bo nie jesteśmy fanami tłumów, zatem szukałyśmy małopopularnych atrakcji, ale za to takich które zwyczajnie nas interesują, bo nie widzę potrzeby oglądać czegoś tylko dlatego, że jest popularne i że wszyscy to polecają.
Ukryty ogródek palmowy na Prinseneiland
Niedaleko od Dworca Centralnego jest mini ogródek palmowy, gdzie nikogo nie było poza kotem. A kot przyszedł i usiadł przed Młodą, no więc go wygłaskała ze wszystkich stron. Adres ogródka: Prinseneiland 40, gdyby komu się nudziło w Amsterdamie.
Zdjęcia zrobione po drodze do palmowego ogródka:
Ogród botaniczny Zuidas
Dalej od centrum (tramwaj dojeżdża prawie że pod bramę) przy UMC Uniwersyteckim Centrum Medycznym znajduje się z kolei mały ogród botaniczny Zuidas, gdzie można obejrzeć całkowicie za darmo m.in. niesamowitą kolekcję kaktusów. Wszystkim nam bardzo się podobało wśród tych roślin. No i znowu prawie nikogo tam nie było poza nami.
Muzeum Vrolik
W innej części miasta mieści się drugi kompleks UMC, w którym z kolei znajduje się Muzeum Vrolik, zwane też muzeum mutantów, które można obejrzeć już za 10€. Znajduje się w nim niesamowita kolekcja płodów, szkieletów i różnych części ciała głównie z różnymi mutacjami, wadami itp. Nie można tam robić zdjęć, ale na stronie muzeum możecie sobie to i owo obejrzeć https://www.museumvrolik.nl/
Warto tę kolekcję obejrzeć, bo jest ciekawa, fascynująca i dająca wiele do myślenia. Tam było kilku turystów, ale podkreślam kilku.
Plaża na Ijburg
Jako się rzekło, nie daleko hotelu miałyśmy plażę. Pogoda nie była za bardzo plażowa, z czego się wielce radujemy, bo upały nie służą turystyce miejskiej, ale kilka razy pojechałyśmy na te plażę posiedzieć sobie wieczorem i popatrzeć na zachód słońca. Od hotelu było 3 przystanki metrem. Z trampka też by doszedł, jakby się komu chciało.
Lochy The Amsterdam Dungeon
Ten przybytek odwiedziłyśmy na sam koniec i muszę rzec, że było warto zapłacić te 26€, bo zabawa była przednia. Gdy stałyśmy w kolejce, podeszła z ulicy jakaś kobieta i dała Młodej bilet, bo - jak powiedziała - ona nie skorzysta. Fajnie, bo tylko za 2 osoby musiałyśmy zapłacić.
Zabawa polega na tym, że ludzie poprzebierani w profesjonalne stroje, czyli po prostu aktorzy, prowadzą turystów przez szereg ciemnych pomieszczeń, gdzie odgrywane są (z udzialem turystów wybieranych losowo oczywiście) sceny z mrocznej historii Amsterdamu. I tak na początek kazano nam czekać w jakimś korytarzu, a w pewnym momencie z hukiem zamknęły się kraty lochu. Potem przyszedł jakiś ponurak i zaprowadził nas do windy i kazał wsiadać życząc wesołego umierania. Jakąś kobietę zamknięto w lochu, inna musiała pomagać w wyjmowaniu flaków z umarlaka, a jakiś facet musiał usiąść na fotelu tortur, gdzie straszono go odcięciem klejnotów i wyrwaniem języka. Oglądaliśmy też palenie czarownic na stosie i strzelanie do pianisty. Słyszeliśmy co chwilę upiornę jęki, trzaskające okiennice, skrzypiące schody. Kazano mam siedzieć w ciemnościach, a wtedy czuliśmy oddech upiorów na szyi, pod zadkami ruszały nam się ławki i czuliśmy pająki łażące po włosach. Musieliśmy też przejść przez salę luster po ciemku. To była mega i wszyscy mieli niezły ubaw, ale znalezienie się samemu w takiej sali raczej nie było by zabawne...
Polecam to miejsce wariatom takim jak my. Nie polecam ludziom bojącym się ciemności, pająków, krwi ani mającym klaustrofobię czy poważniejsze problemy z chodzeniem (tam się łazi w niektórych miejscach na chyląco). Dzieci poniżej 12 roku życia mogą tam wejść tylko pod opieką osoby dorosłej. Małych dzieci tam w ogóle nie bierzcie. Niektórzy dorośli tam piszczeli i wcale nie koniecznie dla hecy. Dla nas było to po prostu zabawne i fajne. Zdjęć nie wolno było robić, ale kupiłam zdjęcia, które nam robili, na pamiątkę.
 |
| ucinamy Najstarszej łeb |
 |
| dusimy Starą |
Magna Plaza
Widziałam zdjęcia w internecie i mi się podobało, więc poszłam zobaczyć. Szału nie ma! Na zdjęciach ta galeria wygląda lepiej niż w rzeczywistości. Przynajmniej wewnątrz, bo na zewnątrz to nawet nawet.
 |
| Magna Plaza |
 |
| Magna Plaza |
Bloemenmarkt
Targ kwiatowy też nie sprostał temu, czego się spodziewałam. Interesujące miejsce, a jakże, ale szczerze mówiąc to nie rozumiem, po komu niby kilkanaście takich samych stoisk z cebulkami tulipanów i kubeczkami z nazwą miasta? Stoisko z kaktusikami jednak mi się spodobało. Gdyby nie to, że do pociągu raczej z kaktusami mało praktycznie, to pewnie bym przygarnęła ze dwa.
 |
| Bloemenmarkt Amsterdam |
Kościół pod papugą
Na jednej z uliczek handlowych znajdujemy kościółek wciśnięty pomiędzy sklepy. Ja go szukałam celowo, a mimo to przeszłam mimo w ogóle nie zauważając. To kościół Świętego Józefa (wcześniej też Piotra i Pawła) zwany kościołem Papuga. W wewnątrz jest dużo większy, niż należało by się spodziewać, po tym, co na zewnątrz widać. Nie jestem wierząca ni tym bardziej praktykująca, ale zainteresowała mnie ta papuga i historia kościoła ogólnie.
Kościół powstał w XVII wieku w prywatnym domu lub, co bardziej prawdopodobne, w ogrodzie wewnętrznym handlarza ptaków (stąd nazwa i papuga). Były to czasy, kiedy praktyki katolickie były zabronione. Wielu Amsterdamczyków pozostało jednak wiernych kościołowi, ale musieli praktykować swoją religię w tajemnicy. Tak powstało wiele ukrytych kościołów. Papuga jest właśnie jednym z nich. Kościoły te zwykle z zewnątrz wyglądały jak zwykły dom. Ich istnienie było tajemnicą poliszynela. Wszyscy wiedzieli, że istnieją i gdzie się znajdują, ale dopóki katolicy się zbytnio ze swoją wiarą nie obnosili, to nikt się do nich nie przyczepiał. Ten kościół też dawniej zupełnie inaczej wyglądał. Fasada nie różniła się niczym od innych domów. Potem za nim wybudowano nowy normalnhy kościół, a ten ukryty wyburzono i dołączono do tamtego. Przebudowano też całkowicie fasadę, nadając jej bardziej kościołowy wygląd, jaki ma teraz.
Innym tego typu kościołem jest kościół Ons Lieve Heer op Solder (Nasz Pan na Strychu), gdzie teraz znajduje się popularne muzeum. Tam nie byłam, bo się nie złożyło, ale wiem, że ktoś tam kiedyś po prostu zorganizował se kościół w swojej chałupie na strychu.
 |
| wejście do dawniej ukrytego kościoła |
 |
| kościół z papugą wewnątrz |
 |
| papuga na froncie kościoła |
Pchli targ
Poszłyśmy tylko popatrzeć na starocie, ale coś tam się do łapy jednak przykleiło... Choć bardziej z nowych rzeczy niźli używanych.
ŻARCIE I PICIE
Śniadania codziennie jadłyśmy w Bagels & Beans . Mają przepyszne bajgle i równie dobre napoje. Kawa Latte i sojowa Matcha Latte po prostu pychota. Z bajgli najbardziej przypadł mi do gustu hamburger pieczarkowy - niebo w gębie! Ceny takie sobie, czyli nie za tanio, jak to w Amsterdamie. Nam wychodziło przeważnie ponad 30 € za śniadanko dla 3 osób.
 |
| Matcha latte soy |
Młoda zaciągnęła mnie do baru karaoke Duke of Tokyo. Nic nie zamówiłyśmy ani nie śpiewałyśmy, tylko przeszłyśmy, by obejrzeć. Jakieś podziemne korytarze udekorowano tak, że wyglądają jak miasto. Podobało mi się.
Któregoś dnia poszliśmy do japońskiej knajpki Ku, gdzie zamówiłyśmy sushi, tempurę i koktajle. Tanio nie było (prawie 100€), ale było warto, bo wszystko pyszne.
 |
| Pornstar Martini |
 |
| Ginza White |
 |
| tempura |
Innym razem poszłam z Młodą do Fabiana. Ja zamówiłam makaron carbonarę oraz piwerko Heineken, a Młoda pizzę. Jeszcze innym razem zjadłyśmy wszystkie amerykańską pizzę w innej knajpie. Poza tym wpadałyśmy do maka, bo tanio i szybko. No i mają normalne duże wrapy i to nawet wegetariańskie. W Be są tylko mini wrapy na jeden gryz.
 |
| kufel Heinekena u Fabiana |
Kosmiczne ciasteczka.
Młode jechały do Amsterdamu w jednym konkretnym celu, jakim było spróbowanie kosmicznych ciasteczek, czyli ciastek z marihuaną i swój cel oczywiście zrealizowały. Przed wejściem do przybytku stoi na straży pan w meloniku i pilnuje nie tylko wejścia, ale też okolicy, by np w pobliżu sklepu nikt nie jarał ani w ogóle z ziołem się nie pałętał, bo w Amsterdamie można kupić ziołowe produkty legalnie, ale nie można ich legalnie stosować na ulicy. Od tego są coffeeshopy. Co oczywiście nie znaczy, że ludzie nie jarają poza dozwolonymi miejscami, ale odradzam…
Pan w meloniku sprawdza też dowody tożsamości albo raczej pełnoletności, więc gówniaki się nie przecisną. Młoda kupiła ciasteczka. Były po 10 € za sztukę. Przed wyjazdem do domu poszła jeszcze kupić jedno na drogę, by jej się weselej podróżowało. Bo fajnie jest być dorosłym ;-)
W sklepach z pamiątkami oczywiście można najróżniejsze produkty z marihuaną kupić, ale nie z taką.
Rozterki kiblowe i życiowe Polaków za granicą
Maszerując ulicami Amsterdamu co krok słyszałam "naszych", ale zwykle staram się udawać, że nie słyszałam i samemu się po polsku nie odzywać przy nich z przyczyn oczywistych dla każdego kto mnie zna.
Choć siedząc na dworcu w oczekiwaniu na powrotny spotkaliśmy zagubionego swojaka w potrzebie, to w miarę możliwości starałyśmy sie mu pomóc. Facet zdawał się być lekko zanietrzeźwiony, ale lekko, inaczej by go za bramki pewnie nie wpuścili. Podszedł do nas i zaczął próbować po angielsku się zapytać o pociąg do gdzieśtam. Wyglądał jednak na Polaka na tyle, że Młoda od razu spytała, czy po polsku nie gada. Się ucieszył. Poszukałam mu ten pociag do gdzieśtam, powiedziałam z którego toru odjeżdża i o której, a Młoda pomogła mu ogarnąć jego ajfona, by mogł zadzwonić, gdzie potrzebował. Czy mu to pomogło, nie wiadomo, bo potem oddalił się w stronę sklepu...
Na ulicy usłyszałam natomiast stwierdzenie jakiejs polskiej rodzinki, że "...
naprawdę poważnym problemem jest, że tu w ogóle nie ma gdzie się załatwić..."
DOPRAWDY?!
A wiecie, że ja tak samo myślałam kilka lat temu? Ten sam PROBLEM miałam w Brukseli na początku, że nia ma gdzie zrobić siku. Dziś zupełnie inaczej na to patrzę. W centrum miasta, szczególnie turystycznym, za dnia to serio nie mam problemu z wysikaniem się, gdy taką potrzebę poczuję. Wystarczy wejść do pierwszej lepszej knajpy i zamówić choćby coś do picia, a przy okazji odwiedzić toaletę, gdzie zwykle jest czysto, jest mydełko, ręcznik czy suszarka. W niektórych można się załatwić bez zamawiania czegokolwiek za opłatą. I to jest, myślę, najprostrze i najlepsze rozwiązanie tego problemu. Powiem więcej, nie wyobrażam sobie tzw publicznych kibli w takich miejscach, gdzie przewija się miliony ludzi. Nawet nie chcę sobie takiego kibla wyobrażać i nie chciała bym z takiego korzystać ani nawet obok takiego przechodzić...
Co innego na zadupiach albo po godzinach otwarcia. Wtedy faktycznie można mieć problem. No ale cóż, takie życie. Siuranie na ulicy jednak też odradzam. W Belgii też zresztą. W Amsterdamie tablice informują, że to 140 € kosztuje. U nas trochę mniej, ale mimo wszystko nie polecam.
Inne obserwacje
W tramwaju któregoś dnia byłyśmy świadkiem draki. Pracownik tramwaju opieprzał bardzo głośno faceta, który stanął sobie na środku tramwaju... Tyrada trwala przez chwilę, ku uciesze gawiedzi, aż w końcu gościu wyszedł ze swojej budki... (taka oszklona budka na środku tramwaju, gdzie pracownik tramwaju siedzi i filuje, czy ludzie skanują bilety i się zachowują jak należy)... i pogonił upartego dziadka na miejsce siedzące.
A było to coś w ten deseń: "Halo! Panie z wózeczkiem! Mówię do pana! Pan znowu tu stoi! Co ja wczoraj mówiłem?! Nie może pan tu stać! To niebezpieczne. Ile razy można powtarzać. Codziennie panu to mówię, a pan nie słucha w ogóle, tylko staje pan ciągle na środku. Może się pan wywrócić. Połamie sobie pan nogi, połamie sobie pan ręce, rozbije pan sobie głowę... Niech pan idzie do tyłu i usiądzie. Haaalo! Proszę pana, mówię do pana! Nie moooże pan tu staaać!!!"
W pociągu. Siedząc w pociągu powrotnym kątem oka zauważyłam, że babka siedząca po drugiej stronie z tyłu chyba zakłada majtki. Niemożliwe, pomyślałam i spojrzałam w tamtym kierunku. Możliwe! Odwróciłam głowę, ale kątem oka ciągle widziałam, jak babka zakłada oczobolnie zielone majtoszki od bikini na stopy i podciąga je do góry pod spódnicę. Pokokosiła sie i chwilę później je zdjęła. Borzzzze zielony. Laska mierzyła bikini w pociągu. Można? Można!
Te ludzie to so.
Jeszcze trochę zdjęć różnych z Amsterdamu...
 |
| łabędzia rodzina |
 |
| czapla |
 |
| pecunia olet - nie wiem co to, ale smieszne |
 |
| ogródek przydomowy hehe |
 |
| kranik |
