Lulu Buś Busiński jest chory :-(

 Nasz Świnek Lulu źle się czuje. 

Przestał jeść, futerko mu zmatowiało i zrobił się bardzo smutny. Widać, że jest głodny i że ma ochotę jeść, ale mu nie idzie. Podbiega do sianka, grzebie w nim pyszczkiem i nic nie wciąga, gdy zawsze zajadał, tylko się uszy trzęsły. Trawy też nie je, choć za każdym razem do niej podbiega. Od ulubionej cykorii odwraca głowę… Daje rady z ziarnami i innymi małymi kawałkami suchej karmy, zjada listki mięty i małe kawałki banana oraz jabłka. Od czasu do czasu podaję mu strzykawką trochę karmy ratunkowej. Pije też wodę z poidła. 

Zabrałam go do naszej kliniki zwierzątkowej. Lekarka wysłuchała, obejrzała świnka, zważyła i dała mu zastrzyk przeciwbólowy a na kolejne dni krople o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym z nadzieją, że a nuż coś to da. Dała ponadto do zrozumienia, że trzeba się zastanowić -jak powiedziała - jak daleko chcemy leczenie ewentualnie ciągnąć… 

Lulu ma wyraźny problem z pyszczkiem. Zęby przednie są w porządku. Podejrzewamy, że może być problem z trzonowcami, a trzonowce u świnek obejrzeć można tylko za pomocą skanu. Sam skan to wydatek ok 100€ (ponad drugie tyle, co kosztowała mnie ta wizyta) a dalsze leczenie jest nie tylko bardzo kosztowne dla opiekunów, ale przede wszystkim bardzo bolesne, uciążliwe i niebezpieczne dla świnki. Mamy jednak nadzieję, że mu się zwyczajnie poprawi i nie trzeba będzie się na razie niczym martwić…

Dziś na podwieczorek zjadł po kilka listków świeżej trawy, koniczyny, mniszka, mięty i bazylii. Wciągnął też dwie łodygi kwiatowe od „mleczyka”. Podawałam mu do pyszczka po jednej sztuce i nawet mu szło. Potem dołożył ziarenkami i na deser dostał syrop przeciwbólowy. Trzymajcie kciuki 🤞🏻🍀.

Lulu jest z nami dopiero rok. Właśnie we wrześniu rok temu adoptowaliśmy go razem z Maggie z azylu https://www.huppeldepup-vzw.be/ w Grimbergem. W azylu miał dwa imiona Luk i Lulu. My nazywamy go też Buśkiem albo Czuzlem. Jest to duży piękny czarny świnek z białymi wełnianymi majtoszkami. Spokojny i cichutki w porównaniu z naszymi ruchliwymi świnkowymi dziewczynami. Nie dawno zaczął tracić wzrok - jaskra zaatakowała oba piękne koralikowate oczęta. Nie przeszkadza mu to jednak w swobodnym poruszaniu się po całej klatce. Bez problemu gania na piętro i z powrotem, trafia do siana, trawy, suchej karmy, domków i wody. Jednak problemy zdrowotne go nie opuszczają. Dobra świnka.

Lulu Buś Busiński ❤️

Młody w klatce świnek z Buśkiem na kolanach

Epicki tort Lulu na 10 urodziny Młodego

Maggie testująca nową sofę 

Lulu

Dziewczynki: Maggie, Tornado, Love

Kochamy wszystkich naszych milusińskich i cierpimy bardzo, gdy nam chorują. Najgorzej jednak, gdy nie można im za bardzo pomóc albo ta pomoc zbyt wiele kosztuje… Chciałabym, by Busio wyzdrowiał i byśmy nie musieli się z nim jeszcze żegnać. Busio jest superświnką. Co gorsza, Nasza Tornado też podejrzanie wygląda. Najgorzej, że ma objawy podobne do Lusi… dużo je i pije, jest wesoła, ale chudnie… Lusia miała raka i pozwoliliśmy jej odejść za tęczowy most. Aż boję się pytać weta o diagnozę dla Nado, choć trzeba to zrobić, bo być może ona też cierpi, jak Lusia…

Wiadomo jednak, że jednego problemu zwykle mało. Jak się zaczyna pierdolić to wszystko po kolei.

Jakby naszych problemów zdrowotnych nam było mało, to w zeszłym tygodniu padła nam pralka. I to ledwie tydzień po tym, jak postanowiliśmy wymienić w pierwszej kolejności 14-letnią lodówkę na nową, bo zaczęła co jakiś czas się dobrowolnie bez pytania rozmrażać. KURWA! Akurat teraz, jak cała wypłata Małżonka i mój zasiłek chorobowy idą praktycznie od razu na opłacanie bierzących faktur, a tych jest od zajebania teraz. Leczenie raka, dentyści, ortodonci, psychiatra, szkoła… A ceny wszystkiego - jak wiadomo - już zwalają z nóg i na poprawę raczej się nie za osi. Nasz dostawca prądu i gazu powiadamia uprzejmie od jakiegoś czasu, że powinniśmy pilnie podnieść nasz abonament miesięczny na 800€, jeśli nie chcemy na drugi rok otrzymać kilkutysięcznej faktury wyrównawczej. Hahaha takie śmieszne, że boki zrywać. Czynsz, woda, internet, dojazdy do pracy, żarcie i leczenie - wypłaty zaczyna powoli brakować, by wszystko ogarnąć, bo wszystko podrożało, ale wypłata jak była tak jest wciąż ta sama. Do tego ja na zasiłku chorobowym, ech. Zresztą co wam będę mówić. Koń jaki jest, każdy widzi.

Kupiłam tę cholerną pralkę płacąc kartą kredytową. Potem się będę martwić, jak to spłacę, bo przedwczorajszy zasiłek już mam rozplanowany na rozrywki zaplanowane na najbliższe 2 tygodnie: dwóch ortodontów, psychiatra,  dentysta, onkolog i co tam jeszcze w międzyczasie wesołego się napatoczy. Bez pralki nie da się żyć mając pięcioosobową i kilkuzwierzętową rodzinę i mieszkając w takim wilgotnym klimacie. W zeszłym tygodniu wyprałam w rękach dywaniki świnek, wykręciłam, ile miałam sił i rozwiesiłam na sznurze. Po 3 dniach nadal były tak samo mokre. Świetnie. Gdy po dwóch dniach posprzątałam znowu wybieg, wyłożyłam go starymi ręcznikami… Gdy zatem dowieźli i podłączyli pralkę od razu przetestowałam na tych dywanikach. Hula.

 No ale dobra, skoro w tym roku wymieniliśmy przymusowo kuchenkę, pralkę i lodówkę, to jest nadzieja, że najbliższym czasie będą działać, no i że dzięki temu, że są nowe, będą zużywać mniej energii niż stare graty. Jeszcze zmywarka nam została do wymiany, bo ledwie zipie, a nawet nie wiadomo, ile to ma lat, bo to było tutaj, gdy się wprowadziliśmy, ale bez tego to akurat spokojnie da się obejść, choć wiadomo, że łatwiej się żyje bez mycia wszystkich garów w łapach hehe. 

Wczoraj byłam znowu na stomatologii w szpitalu, bo mam ten jeden problematyczny ząb, który był naprawiany dawno temu w Polsce i wg dentysty nie wygląda dobrze, mimo iż nie daje żadnych negatywnych objawów. Dentysta skonsultowawszy się z specjalistami ze szpitala, oznajmił, że w normalnych okolicznościach z tym zębem nic by nie trzeba robić, ale przy terapii Zometą wszystkie podejrzane zęby muszą być dokładnie sprawdzone i w razie zauważonych problemów usunięte. Wczoraj zrobili zatem ten skan i stwierdzili, że faktycznie trzeba dziada usunąć, a Zometę można podać dopiero, jak się całkiem zagoi. Usunięcie zaplanowano mi na początek października, czyli podanie kroplówki wzmacniającej kości trochę się odsunęło w czasie. Ale czy mi się spieszy do kolejnych skutków ubocznych? Nie bardzo! Poczekam sobie.

Do onkologa jednak jutro pójdę, żeby wyżebrać zgodę na powrót do roboty, bo czymś kuźwa tę pralkę trzeba będzie spłacić. Muszę też zapytać, czy jakieś lepsiejsze smarowidło do klaty by mi poleciła, niż ten śmieszny kremiczek z Avene, który za friko mi dali ze szpitala.  OLIWKA Avene do mycia, którą mi podarowali, i która miała być rzekomo świetna i przede wszystkim bezpieczna dla podrażnionej skóry MNIE UCZULA haha. Swędziawki po tym dostałam. Dobrze, że najpierw to gunwo na kończynach przetestowałam i na dupie, a nie na klacie. Nie polecam! Precz z oliwką Avene! Używam oliwki Balneum i czasem Kneipp. 

Tak czy owak w okolicach pachy i na bliźnie jakoś bardziej mnie przyfajczyło i skóra zrobiła się tam szorstka, zbrązowiała, a teraz zaczęła schodzić i piec. Pojawił się też jakiś bąbel. Jutro się dowiem, czy mogę coś z tym zrobić, bo swędzi i piecze, co mnie wkurza. Mam nadzieję, że jeszcze trochę pobędzie ciepło, żebym mogła nadal tylko szerokie t-shirty nosić na co dzień i nadal spać bez koszulki, bo ostatnio jak się ochłodziło, to zaczęło mi być zimnawo chwilami hehe. Wiadomo, że bez przykrywania skóry i narażania jej na obtarcia, ona szybciej się zagoi. Przede wszystkim jednak noszenie ciaśniejszych ubrań i kilku warstw jest dla mnie mało komfortowe nawet bez podrażnionej skóry, a co dopiero z poparzoną… 

W minionym tygodniu przypadał „strapdag”, czyli dzień bez samochodu w szkole, kiedy to wszystkie dzieci mają przyjechać w miarę możliwości do szkoły rowerem, hulajnogą, na rolkach, czy przyjść na nogach. U nas odbył się już tradycyjnie szkolny parcour rowerowy. Wydarzenie to tyle samo Młodego ucieszyło, usatysfakcjonowało, ubawiło, co oburzyło i wnerwiło. 

Parkur był bowiem świetny. Można było się wykazać umiejętnościami rowerowymi, powygłupiać z kolegami i porywalizować ze sobą. Niestety pogoda była tego dnia fatalna. Lało jak z cebra i było dosyć zimno. Parkur odbywał się po południu, więc potem dziatwa w większości od razu mogła popedałować do domu i zmienić ubrania. Niemniej jednak obrzydliwość! 

Młody wrócił do domu cały przemoknięty. Nawet majtki miał mokrusieńkie. Z włosów lało się ciurem. O adidasach i skarpetach nawet nie mówię. Tyle że kurtkę przeciwdeszczową matka nakazała rano koniecznie zabrać, to choć tułów miał suchy w miarę. Młody jednak nienawidzi być mokry. Podejrzewam, że może mieć podobnie jak starsza siostra tylko trochę mniej intensywnie i mniej boleśnie mokrość odczuwać…

Podobają mi się tutejsze szkolne zajęcia sportowe i zabawy na świeżym powietrzu, czasem jednak, uważam, że belfry odrobinę przesadzają. Za czasów Młodej były takie dni sportu w ogromny upał na stadionie, gdzie kilka razy karetka przyjeżdżała, bo dzieci traciły przytomność. Dla mnie to już lekkie przegięcie. Można przecież dopasować zajęcia do okoliczności lub zwyczajnie przełożyć, czy całkiem odwołać. Bowiem zdrowie dzieci powinno być - moim zdaniem - ważniejsze niż jakieś głupie zajęcia sportowe…? 

Tu tak samo. Dopiero co wszyscy srali ze strachu przed nową durną grypą, kazali się uczyć w zimie przy otwartych oknach, nosić debilne maski, a teraz nagle choroby przestały być zagrożeniem?! No sorry, ale przemoknięcie do suchej nitki i zmarznięcie dla słabszych immunologicznie może się skończyc nawet zapaleniem oskrzeli. Niektórzy wszak nie wrócili po zajęciach do domu, tylko poszli kiblować w świetlicy do 18tej w tych mokrych majtkach. Młody mówił, że niektóre dzieci nawet bluz nie miały, bo może mama zapomniała przypomnieć. Albo uznała, że w deszcz zajęć na ulicy nie będzie. No bo serio takie zabawy, które koło szkoły się odbywają, chyba można było na inny, pogodniejszy dzień przełożyć i nic by się nie stało… 

Pogoda ostatnio już jesienna się zrobiła. Deszcz był i jest potrzebny, ale człowiekowi zimno i ponuro zwykle nie bardzo się podoba. Dziś i mnie deszcz wkurzył. 

U nas od rana było nawet ładnie. Namówiłam przeto Małżonka i Młodego na Flying Festival w Brasschat, bo czekaliśmy w sumie na tę imprezę przez całą pandemię. Pojechaliśmy po południu, by się przekonać, że za Antwerpią leje jak z cebra. Chłopaki zjedli lody, Młody przejechał się na karuzeli, obejrzeliśmy kilka samolotów, a potem kilka czołgów w muzeum i pojechaliśmy z powrotem do chaty, bo ciągle lało. Ale tylko tam. Od Antwerpii w naszą stronę już było ładnie i sucho. Zła pogoda! Teraz leje i tu.