Dlaczego nie wolno rozwalać raz ułożonych puzzli?

Lubicie układać puzzle? Czy puzzle mają dla was jakieś większe znaczenie? Jakie rodzaje puzzli znacie?

Dziś opowiem o naszym, a dokładnie o Młodej puzzlowaniu.  

Czym są puzzle, chyba nie trzeba opowiadać, ale nie każdy wie, jakie dziwne rodzaje układanek znaleźć można. Nie dawno np ktoś z internetowych znajomych okazał zdziwienie faktem, że istnieją puzzle na ponad 1000 kawałków. My już rozważałyśmy zakup pięciotysięcznych, ale ostatecznie postanowiłyśmy najpierw poziom 3000 zaliczyć, ale jeszcze się nie złożyło… Od tygodni jest obraz w budowie i oczekiwaniu na dobrą pogodę. Co ma pogoda wspólnego z puzzlami? Ano to, że przy pochmurnym niebie w sezonie zimowym w pokoju północno zachodnim jest ciemno, jak nie powiem gdzie… 🍑.

nasz trzytysięcznik w budowie

Jednak ilość kawałków to nie wszystko, jeśli idzie o poziomy trudności.

Słyszeliście o puzzlach typu kot w worku? Kupujecie worek z losowym obrazkiem, który trzeba ułożyć samemu bez wzoru. 

Tutaj popularne są też układanki, gdzie na opakowaniu jest inna scena, niż ta, którą trzeba ułożyć, a tylko tematyka obrazka się zgadza. Nie testowałyśmy jednak jeszcze ani jednych, ani drugich, bo mają raczej brzydkie obrazki, a my lubimy ładne 😊.

Mnie osobiście fascynują puzzle bezsensowne, czyli np po prostu jednokolorowy prostokąt, czy jakiś malusi przedmiot na jednokolorowym tle. Nie odważyliśmy się jednak dotąd na takie wariactwo. Wszak już ułożenie normalnego obrazka jest nie lada wyzwaniem.

Tapetujemy puzzlami ściany.

Jakiś, spory już czas temu Młoda ułożyła ładne puzzle i postanowiła je skleić, po czym spytała, czy można by je powiesić na ścianie. Powiesiliśmy je w korytarzu na piętrze. Wtedy jeszcze byłam przekonana, że to jednorazowy pomysł. Inaczej zapewne jakoś rozsądniej bym wybrała miejsce przybicia tego pierwszego obrazka. Młoda jednak skleiła też kolejne puzzle, a ja przybiłam je obok tamtych pierwszych… Potem kupowanie, składanie, sklejanie i przybijanie kolejnych obrazków weszło nam w krew.

nasz korytarz 

krajobraz górski liczył 2000 kawałków

Dziś mamy już sporą część korytarza wytapetowaną puzzlami. Główną układaczką puzzli jest Młoda i ona w którymś momencie zdradziła mi wielką tajemnicę:

Nie wolno rozwalać raz złożonych puzzli.

Patrząc na naszą kolorową ścianę stwierdziłam raz, że to zaiste świetny pomysł był z zachowywaniem obrazków, bo przecież to ładne obrazki i można cieszyć nimi oko.

Na co Młoda odpowiedziała, że jako mała dziewczynka nie mogła pogodzić się z tym i za każdym razem bardzo przeżywała, gdy ja matka  kazałam jej zbierać złożone przez nią i siostrę puzzle z powrotem do pudełka. Nie mogła zrozumieć, dlaczego musi to robić. Sprawiało jej to ból. Układała je, by mieć cały ładny obrazek, a jak już się namozoliła i poskładała w całość, to chciała go zachować. Na zawsze. Nienawidziła mnie za niszczenie obrazka. Była zła na mnie i było jej przykro. Nie rozumiała, po co składać coś, co potem każą ci zniszczyć.

Dziś wiem, że wielu autystów (a być może i nieautystów) ma potrzebę porządkowania, składania do kupy sortowania, równania, prostowania, kompletowania rzeczy. Jeśli coś upadło, trzeba to podnieść i położyć na miejsce. Jeśli coś wisi lub leży krzywo, należy to wyprostować. Dla autystów niezmiernie ważny jest porządek, symetria, wypełnienie przestrzeni. Młodą wkurzają w sklepie towary w niewłaściwych miejscach - gotowa nawrzucać ludziom, którzy nie odkładają rzeczy na miejsce czy nie podnoszą zrzuconych rzeczy. Krzywo wiszący u kogoś obraz od razu przyciąga jej uwagę i drażni w mózg. Nawet w urzędzie czy u obcych ludzi podejdzie i poprawi…

A fragmenty obrazka zawsze trzeba jak najszybciej powkładać na właściwe miejsca i ze sobą połączyć, by uzyskać spokój. Psucie tego burzy ten spokój i drażni.

Dlatego nie wolno rozwalać raz złożonych puzzli.To jest niezgodne z naturą.

Składanie puzzli jest świetną antydepresyjną terapią.

Dla mojej córki puzzle są nie tylko fajnym hobby, ale mają też działanie terapeutyczne. Układanie puzzli pozwala poukładać myśli i uporządkować emocje. Poszczególne kawałki trafiają na swoje miejsce zarówno na stole jak i w mózgu. 

Gdy Młoda ma dużo powodów do niepokoju, gdy zdenerwowana jest (np przed egzaminem), czym prędzej sięga po słuchawki, włącza ulubioną muzykę i otwiera pudełko z kawałkami obrazka. To jej bardzo pomaga. Zajmuje ręce i umysł tworzeniem obrazka. 

Nie każdy autysta jest fanem puzzli.

Moje wszystkie dzieci oraz ja sama lubimy układać puzzle. Z tym, że największą ich fanką i puzlową profesjonalistką jest Młoda. Starsza siostra i młodszy brat oraz matka czasem się przyłączają, ale to Młoda  rządzi i dla Młodej mają układanki największe znaczenie. 

Być może słyszeliście, że autystycy składają puzzle odwrócone do góry nogami, w sensie szarym do wierzchu a obrazkiem do dołu. I faktycznie są tacy ludzie. Nie dawno znajoma wspominała, że ma taką autystyczną dziewczynkę w rodzinie, która zawsze układa puzzle obrazkiem do spodu. Ale autyzm nie jedno ma imię, bo autyzm to całe spektrum… Nie każdy, u kogo stwierdzono autyzm w ogóle lubi puzzle. 

Puzzle były i są nadal symbolem autyzmu, choć i to wielu się nie podoba przeto stworzyli inne symbole. Niebieski puzzel jednak wciąż jest używany w symbolice 🧩

Do układania puzzli konieczny jest stół, dywan i koc.

Pierwsze puzzle na 1000 kawałków zaczęliśmy układać na podłodze w salonie. Siedzieliśmy nad nimi we czworo: ja i Trójca. Fajna sprawa tak razem układać puzzle. Niestety z tysiącem kawałków jest ten problem, że zwykle nie da się ich nawet w kilka osób ułożyć w godzinę. Zostawiliśmy je zatem, by dokończyć innym razem. 

No ale podłoga w salonie to najgorsze miejsce na układanie puzzli, szczególnie jak przynajmniej jedna osoba w domu nie jest ich fanem. Małżonek nie jest. Jest za to fanem porządku. Wówczas jeszcze miał obsesję na tym punkcie (na szczęście to jest uleczalne). Przeto wróciwszy z roboty i zastawszy „śmieci” na podłodze, od razu ładnie posprzątał… Ech…

On nowa zaczęliśmy je układać już w pokoju Młodej. 

A tam czekało kolejne, nieznane jeszcze wtedy, zagrożenie… Wtedy dowiedzieliśmy się, że 

papugi też uwielbiają puzzle! 🦜🦜

Okazało się, że nimfy uwielbiają rozkładać poskładane puzzle, roznosić je po całym pokoju a w końcu przerabiać na strzępki. Do tego są w tym dobre. Godzinę roboty niweczą w minutę. Wystarczy wyjść do toalety… Aaaaa! 

ekipa niszczycielska wylądowała

Snowflake

Od tego czasu przy każdorazowym odejściu od puzzli, przykrywa się wszystkie kawałki - zarówno złożone jak luźne - dokładnie kocem, zważając by koc sięgał wystarczająco daleko poza puzzle, bo papugi próbują też podnosić koc…

Z czasem kupiliśmy specjalny dywanik do puzzli, który umożliwia przenoszenie obrazka - zwija się ułożone puzzle w tym dywaniku. 

W końcu nie dawno za namową Młodej kupiłam duży lekki stół campingowy, przy którym można wygodnie siedzieć. Dla mnie starej siedzenie na podłodze zaczynało bowiem być niewykonalne. Bardzo szybko łapały mnie okropnie bolesne skurcze mięśni nóg i pleców. Młodej też nie było za wygodnie. Teraz można też łatwo przenosić się w lepiej oświetlone albo cieplejsze miejsca z układaniem, a po skończonej sesji odstawiać stół do kąta. 

Niestety stół jest za mały na puzzle 3000 i trzeba robić podkładki z tektury…

Skąd brać puzzle w Belgii?

Nowe puzzle w Belgii są raczej drogie. Kosztują zwykle od kilkunastu do kilkudziesięciu euro za pudełko. Jednak zdarzają się okazje. Przed świętami na przykład w wielu sklepach już za piątaka można nabyć nowe puzzle na 500, 1000 czy 1500 kawałków. 

My jednak chętnie kupujemy używane. W Kringwinkel  tekst o rzeczach z drugiej ręki tu można kupić używane puzzle już za 2-3€. W niektórych brakuje czasem jednego czy dwóch fragmentów, ale taki drobiazg nie umniejsza przecież frajdy. Puzzle z drugiej ręki znajdzie się też w internecie. Bywa nawet, że za darmo.

A jak tam u ciebie w temacie puzzli?