Polska szkoła podstawowa i gimnazjum na odległość.

Ten post piszę głównie dla rodziców przebywających poza granicami Polski, którzy nie mają w pobliżu polskiej szkoły, ale chcieli by, aby ich dzieci mogły kontynuować naukę języka ojczystego a w przyszłości kontynuować naukę w Polsce. Przedstawię tu ofertę Polskich Szkół Internetowych LIBRATUS, która wydaje mi się ciekawym rozwiązaniem i może pomóc waszym pociechom w realizowaniu materiału polskiej szkoły zagranicą.

Wielu Polaków mieszkających w Belgii posyła swoje dzieci do polskiej szkoły w Brukseli lub Antwerpii, gdzie dzieci mogą się uczyć języka polskiego. Jednak  nie każdy ma takie możliwości. Dla niektórych jest za daleko, inni nie mają czasu, by co tydzień wozić dziecko kilkanaście, lub kilkadziesiąt kilometrów na lekcje. Poza tym wiele dzieci ma soboty czy środowe popołudnia, kiedy to odbywają się lekcje w polskich szkołach, także zajęte (kluby sportowe, szkoły muzyczne, plastyczne, skauci, etc). Czasem pewnie jest też tak, że rodzice wybierają właśnie polską szkołę zamiast klubu piłki nożnej czy akademii rysunku. 

Wiele rodzin wyjeżdża zagranicę tymczasowo. Dla nich polska szkoła to wręcz konieczność, bo przecież za rok, trzy, pięć wrócą do Polski, a wtedy ich dziecko będzie miało problemy z kontynuowaniem nauki w danej klasie, czy szkole. Braki w języku ojczystym i nieopanowanie polskiej podstawy programowej mogą zaważyć na przyszłości dziecka.

Co powiecie o nauce domowej? Zastanawialiście się kiedyś nad tym, żeby samemu uczyć dziecko w domu? Powiecie pewnie, no okej, może i byśmy spróbowali, ale skąd mielibyśmy wiedzieć, czego mamy uczyć i jak się za to zabrać? Skąd brać wskazówki i materiały, jak to rozkładać w czasie? Nie, nie jesteśmy nauczycielami przecież...

A słyszeliście o 
POLSKICH SZKOŁACH INTERNETOWYCH LIBRATUS?

Dostałam nie dawno od nich ofertę i - powiem szczerze - byłam zaskoczona, że nasze polskie dzieci mogą uczestniczyć w zajęciach polskiej szkoły przez internet i co więcej otrzymać  polskie państwowe świadectwa na zakończenie roku szkolnego. Tak więc mieszkając w Belgii nasze pociechy mogą w domu przy drobnej naszej pomocy realizować pełny program polskiej szkoły podstawowej oraz gimnazjum. Co wy na to?

"Libratus to darmowy program skierowany do Polaków przebywających poza granicami kraju, którzy chcą zapewnić dzieciom stały kontakt z polską edukacją. Dzięki uczestnictwie w projekcie uczeń ma możliwość realizacji polskiej podstawy programowej"

Jeśli komuś bardzo zależy na tym, by dziecko nie straciło nic z polskiej szkoły, będąc w innym kraju i mogło po powrocie do Polski spokojnie wrócić do swojej szkoły albo zapisać się do liceum bez problemów, to tą propozycję jak najbardziej powinien wziąć pod uwagę. Jednak i ludzie tacy jak ja, którzy nie mają w planach powrotu do ojczyzny i mają dość niezobowiązujące podejście do patriotyzmu i polskości, też mogą pomyśleć nad tym zagadnieniem. Mi wydaje się to wcale nie głupie. Nie wiem jeszcze, czy z niego skorzystam, ale wezmę bez wątpienia pod uwagę w przyszłości edukacyjnej moich dzieci, zwłaszcza najmłodszego. Chciałabym bowiem, by Młody nauczył się pisać i czytać po polsku, bo a nuż mu się to kiedyś przyda w przyszłości.

Na razie z grubsza się zorientowałam, jak to działa? Przeto podzielę się z wami swoją wiedzą.

PROJEKT LIBRATUS współtworzy kilkadziesiąt szkół podstawowych, kilkanaście gimnazjów oraz poradnie psychologiczno-pedagogiczne, a także polskie szkoły za granicą i różne organizacje polonijne. Jak podano powyżej - uczestnictwo w tym programie i wszystkie pomoce udostępniane przez internet są darmowe, oczywiście  tylko dla  uczniów i szkół uczestniczących w projekcie.   Wymaga jednak od nas rodziców trochę poświęcenia, bowiem nauka odbywa się w formie tzw nauczania domowego. Czyli rodzic pełni tu rolę nauczyciela. Tyle, że scenariusze i repetytoria przygotowują wykwalifikowani nauczyciele, więc nie trzeba się martwić, czego mamy uczyć swoje dziecko. Na platformie internetowej programu Libratus zdostaniemy przeróżne  multimedialne materiały. No a raz w tygodniu odbywają się tzw WEBINARIA, czyli lekcje on-line prowadzone przez  nauczycieli z partnerskich szkół stacjonarnych. Te szkoły znajdują się w różnych miejscach w Polsce i do nich zapisywane są dzieci z całego świata uczące się na odległość.

Podczas lekcji uczniowie rozmawiają z nauczycielem i kolegami za pomocą czatu. Nauczyciele urozmaicają swoje lekcje prezentacjami, filmikami, tablicą interaktywną a nawet grami edukacyjnymi. Jeśli dziecko nie może uczestniczyć w takiej lekcji w wyznaczonym dniu, materiał zawsze może sobie obejrzeć później, bo jest on dostępny potem on-line dla wszystkich uczniów. 

Dzieci mogą w ten sposób zrealizować program polskiej szkoły od zerówki po gimnazjum.

Gdybyście byli ciekawi, jak wyglądają lekcje przez internet, obejrzyjcie poniższy mix kilku przykładowych lekcji.

 .

Poza tymi lekcjami dzieci muszą pracować samodzielnie z rodzicami. Rodzice, których dzieci uczą się w ten sposób, mówią, że nawet 2-3 godziny w tygodniu wystarcza, by opanować zalecony materiał. Oczywiście wszystko zależy od dziecka i jego chęci oraz zdolności do nauki w domu. Na pewno też więcej czasu potrzebuje maluch z pierwszej klasy podstawówki, niż umiejący uczyć się samodzielnie 12-latek. Rok szkolny trwa tu tak samo jak w zwykłej szkole - od września do czerwca. Dzieci uczą się tych samych przedmiotów, co w normalnych szkołach w Polsce, nie tylko języka polskiego. Jednak, myślę, że w przypadku innych niż języki przedmiotów, jest to głównie kwestia opanowania słownictwa z danej dziedziny, czyli nadal języka. Przecież dzieci na całym świecie uczą się podobnych rzeczy w podobnym wieku. Wiem przecież, jak to jest  w naszym przypadku - gdy uczę się z dziewczynami np z matmy czy przyrody, to używam polskich i niderlandzkich słów, jednak trójkąt cały czas ma trzy kąty bez względu na to, czy  mówię na niego "trójkąt" czy "driehoek" [drihuk] zaś "serce" czyli "hart" zawsze  tak samo pompuje krew, a zwierzę, które oddycha płucami, ma pióra, dwie nogi i dziób to zawsze jest "ptak" i jak nazwiemy go  "vogel", to ani jego wygląd ani sposób życia się nie zmienią. Czyli nawet na przyrodzie i geografii dzieci będą się uczyć głównie języka polskiego oraz utrwalać i poszerzać wiedzę zdobytą w szkole belgijskiej (niemieckiej, angielskiej, chińskiej, etc).

Dzieci uczą się tak samo jak w zwykłej szkole - od września do czerwca. Potem muszą zdać egzamin, by otrzymać świadectwo i promocję do następnej klasy. Niestety na dzień dzisiejszy nie ma możliwości zdawania egzaminu w Belgii i trzeba się z tej okazji pofatygować do Polski. Jednak biorąc pod uwagę fakt, że i tak sporo Polaków bywa tam często, więc nie powinno być z tym żadnego problemu. Poza Polską egzaminy odbywają się jeszcze  w partnerskich sobotnich szkołach np w Wielkiej Brytanii, czy Hiszpanii. Dodam, że dzieci otrzymują państwowe świadectwa, takie same jak dzieci, które uczą się w normalnych szkołach w Polsce, bowiem oficjalnie są one uczniami którejś stacjonarnej szkoły uczestniczącej w projekcie, znajdującej się na terenie Polski.

Najwięcej Polaków korzysta z tego programu w Wielkiej Brytanii, dlatego tam można zdawać egzaminy na miejscu. W Belgii, Holandii czy Francji Libratus ma po kilkudziesięciu uczniów. Z Libratusa korzystają już rodacy w ponad 100 krajach na całym świecie.

Moim zdaniem  jest to możliwość  warta  uwagi i głębszego zastanowienia. Myślę, że wielu czytelników się nią bliżej zainteresuje, choćby z czystej ciekawości.  Warto też przekazać tę informację dalej, bo być może ktoś właśnie się głowi, jak pomóc swojemu dziecku w nauce języka ojczystego, a nie ma żadnej polskiej szkoły w okolicy.

Dokładniejszych informacji można szukać na stronie projektu:

 http://www.libratus.edu.pl/

Zapisywać się można od stycznia do września. Jednak liczba miejsc jest ograniczona. No i są pewne warunki, które trzeba spełnić: przynajmniej jedno z rodziców musi mieć polskie obywatelstwo, należy też posiadać dokumenty potwierdzające tożsamość rodziców i dzieci oraz dokument potwierdzający ukończenie poprzedniej klasy, z tym że nie musi to być świadectwo z polskiej szkoły - tutejszy dokument też jest uznawany. Przy zapisie brany jest pod uwagę wiek dziecka i lata nauki. Dokumenty wysyła się pocztą po dopełnieniu wstępnych  formalności przez internet.

W razie pytań możecie się skontaktować z kompetentnymi osobami z projektu, którzy chętnie rozwieją wasze wątpliwości. Potrzebne namiary znajdziecie na poniższym obrazku lub na stronie internetowej LIBARATUSA.