Wpis o pierdach i pierdzeniu, czyli niderlandzki na wesoło.

Pierdnąć, nasmrodzić, puścić bąka, pruknąć, puścić gazy, zepsuć powietrze, wypuścić karakana, zebździć się… 

Są takie rzeczy, których na żadnym kursie językowym cię nie nauczą i które nie są do życia niezbędne, ale które bez wątpienia mogą życie rozweselić.

Pierdy, bąki, pierdziochy to bardzo wesoły choć śmierdzący temat. Po świecie krąży trochę zabawnych powiedzonek na temat pierdzenia. 

Mnie udało się zgromadzić już kilka powiedzonek pierdziochowych po polsku i po niderlandzku, bo dobrze jest wiedzieć, co się mówi na okoliczność puszczenia bąka w towarzystwie 😂.

Najsampierw kilka polskich powiedzonek.

Kto wyniuchał, ten wydmuchał. Kto powtórzył, ten wykurzył.

Kto poczuł, ten wytłoczył.

Kto czuje, ten produkuje.

Na dworze każdy może, a w domu po kryjomu.

Puścić krecika.

Puścić cichacza.

Wypuścić dżina/tajniaka/partyzanta.

Zagazować teren.

Portki się komuś podarły. 

Po co trzymać bąka w dupie? Niech se loto po chałupie!  /Ferdek Kiepski/

Puściłem bąką, niechaj się błąka. Puszczę drugiego, niech ściga tamtego.

A jak mówią o pierdzeniu we Flandrii?

de scheet - bąk, pierdzioch, formalnie “wind” (wiatr), gasje, buikwind, darmgas, 

een sheet/ sheetje laten - puścić bąka, bączka

een prot/protje laten - puścić bąka,

een wind/windje laten - puścić wiatr

Wie heeft er een scheet gelaten? - Kto puścił bąka? 

Powiedzenia, przysłowia/uitdrukkingen, spreekwoorden, gezegden

Wie het eerst ruikt zijn eigen gat gebruikt. (kto pierwszy poczuł, ten swojej dziury użył)

Wie daar op antwoord breng de stank voor. (kto na to odpowiedział, na siebie smród wziął)

Harde klinkers zijn geen stinkers. (głośne bąki nie są śmierdzące)

Harde klinkers - zachte stinkers. (j.w. głośne dźwięki lekki smród)

Liever een sheet met veel klank dan een zachte met veel stank. (lepiej bąk głośny niż cichy i śmierdzący)

Beter in de wijde wereld, dan in een benauwd gat. (lepiej w szerokim świecie niż w ciasnej dziurze)

Beter in de stad dan in mijn gat (j.w. lepiej na mieście, niż we własnej dziurze)

Beter stank voor iedereen als buikpijn voor mij alleen. (lepiej smród dla wszystkich niż ból brzucha tylko dla mnie)

Een scheet doet meer dan je weet. Hij maakt het hart gezond en veegt de kruimels van je kont. (pierdzioch robi więcej niż ci się zdaje. Uzdrawia serce i zmiata okruchy z zadka).

Dat was een scheet, die niet beter weet, hij raast, hij blaast, hij giert, hij tuert, hij likt je de darm en maakt je de broek warm.

Een scheet doet meer dan je weet. Het gromt en bromt. Het zingt en stinkt. Het verlost je darm. En houd je broek warm. En gaat met donderend geluid het achterpoortje uit.

Stienkie Winkie

Scheetje een beetje.

 Van een sheet een donderslag maken. Z pierdziocha robić grzmot (znaczy to samo, co polskie: robić z igły widły)

Een scheet in een fles. dosłownie: pierd w butelce,  w znaczeniu wiele zamieszania o nic, całe gówno

Een scheet vangen in een netje. dosł. złapać pierd w siatkę, czyli nic specjalnego, coś niepewnego

Een scheet op een plankje. (pierd na desce, j.w.)

Als een scheet op de rolletjes. Jak pierdnięcie na rolkach (szybko)

Een scheet en drie knikkers. dosł. Pierdnięcie i trzy kulki. O pieniądzach - całe nic, mało pieniędzy, za friko, za darmochę

 „Alles kan, behalve een scheet op een plankje spijkeren” - Wszystko jest możliwe oprócz przybicia pierdnięcia do deski.

Toppunt van zelfvertrouwen : sheet laten, als je diarree  hebt. (szczyt pewności siebie: puścić bąka, gdy ma się biegunkę)

Ik laat geen sheten. Ik fluister in mijn slipje. (Ja nie puszczam bąków. Ja szepcę w moje majtki)

Scheten moet je nooit inhouden. Dan gaan ze via je ruggenwervel omhoog in en dan krijg je dus schijtideeën. (Nigdy nie powstrzymuj bąków. One idą przez kręgosłup do góry i potem masz gówniane pomysły). 

Glupia piosenka o pierdzeniu:

Na zakończenie śmierdzącego tematu jeszcze wspomnę wiersz Fredry (tak powiadają przynajmniej) 😉

O pierdzeniu

Od pra­wie­ków w ca­łym świe­cie,

Kogo kol­ka w boku gnie­cie,

Każ­dy so­bie pier­dzi chęt­nie,
Ci­cho, smut­no lub na­mięt­nie.

Sta­ry, mło­dy, mały, duży,
Wszyst­kim dym się z dupy ku­rzy,
Każ­dy chęt­nie por­t­ki pru­je,
Bliź­nim pod nos po­pier­du­je.

Pier­dzą pan­ny, do­bro­dzie­je,
Księ­ża, szlach­ta i zło­dzie­je,
Na­wet pa­pież cho­ciaż mier­nie,
Też ka­dzi­dłem so­bie pierd­nie.

Pier­dzą lu­dzie na sie­dzą­co,
Na sto­ją­co i cho­dzą­co,
Pier­dzą na­wet przy ko­cha­niu,
By dać tak­tu jak przy gra­niu.

Kra­sa­wi­ce w wie­ku kwie­cie,
Pier­dzą ci­cho jak na fle­cie,
A po­waż­ne w wie­ku damy
Wy­pier­du­ją całe gamy.

I w te­atrze i w ko­ście­le,
W dnie po­wsze­dnie i nie­dzie­le,
I fi­lo­zof i ma­to­łek,
Każ­dy pier­dzi cią­gle w sto­łek.

Je­den prze­brał w ja­dle miar­kę
I ma w du­pie oli­wiar­kę.
Gdy chciał pierd­nąć na od­mia­nę,
Ob­srał okna, drzwi i ścia­nę.

Ten zaś smro­dzi jak nie­cno­ta,
Jak­by zjadł zde­chłe­go kota.
A kie­dy się czosn­ku naje,
To aż wia­trak w oknie sta­je.

A ten trze­ci jest w hu­mo­rze,
Kie­dy pierd­nąć so­bie może,
Więc na­tę­ża siłę całą
By po­pier­dzieć chwi­lę małą.

Tam ją­ka­ła w ką­cie stoi,
Dupę ści­ska bo się boi,
Chciał­by so­bie pu­ścić bąka,
Lecz w pier­dze­niu też się jąka.

Jed­nym sło­wem w ca­łym świe­cie,
Kogo bzdzi­na w du­pie gnie­cie,
Wszy­scy niech se pier­dzą chęt­nie,
Ci­cho, smut­no lub na­mięt­nie.