Po co ateistom choinka?

 Jakiś czas temu, gdy czułam się katoliczką, wraz z innymi oburzałam się na odchodzenie od używania nazw „bożenarodzenie” czy „ferie bożonarodzeniowe” i używanie w ich miejsce  po prostu „święta” czy „ferie zimowe”, bo wydawało mi się że to najazd na katolików, że to walka z katolickimi tradycjami i itd 

Dziś jednak już za katoliczkę się nie uważam, nie wierzę ani w żadnego boga, ani w życie po śmierci, ani w katolicką ideologię. Spoglądam zatem na to wszystko z drugiej strony i muszę rzec, że dla mnie ateistki,  niekatoliczki nazwa „boże narodzenie” brzmi co najmniej głupio, gdy wezmę pod uwagę znaczenie tych słów. No bo jak nie wierzysz w żadnego boga ani żadne inne zjawiska paranormalne, to guzik cię obchodzi, kiedy urodził się i kiedy umarł jakiś bóg. Nawet jeśli byłabym gotowa uwierzyć, że Jezus faktycznie był kimś ważnym i że urodził się faktycznie tego a tego dnia to nadal mnie to guzik obchodzi, bo nie uwierzę, że był bogiem, gdyż w takie bzdury nie wierzę.  

Czy kogokolwiek z was obchodzi, że ja urodziłam się ostatniego maja? Nawet jak to wiecie i szanujecie, nawet jak mi życzycie w tym dniu zdrowia i radości to i tak was to w rzeczywistości guzik obchodzi i raczej nie uwierzycie w to, że jestem prawdziwą wiedźmą i że zamienię was w ropuchy jeśli nie będziecie świętować moich urodzin, żebym nie wiem jak was do tego przekonywała. Ostatni maja jest ważny dla mnie samej, bo w tym dniu przekręca się licznik moich lat. Obchodzi to też pewnie moich pracodawców, urząd podatkowy, ubezpieczyciela itp. Ja sama świętuję moje urodziny razem z moimi najbliższymi, bo ich też to w miarę obchodzi. Czasem chwalę się moimi urodzinami wśród znajomych, bo czasem chcę, by świat wiedział, że ta chwila jest dla mnie ważna z przyczyn czysto egoistycznych. Nie oczekuję jednak, że świat się wtedy zatrzyma i że wszyscy będą pić szampana, bo Magda ma urodziny. Katolicy natomiast chcą, by wszyscy świętowali urodziny Jezusa, bo jest to dla nich ważne, ale niestety nie powinni tego oczekiwać, bo ludzi spoza kręgu jakiś Jezus na prawdę guzik obchodzi. No sorry, takie są fakty.

Dlaczego zatem świętujemy bożenarodzenie? 

Większość ludzi od czasu do czasu coś świętuje, bo to jest nam ludziom potrzebne. Potrzebujemy takich różnych okazji, w których się na chwilę zatrzymujemy, by zaczerpnąć oddechu albo by spuścić pary, albo by pomysleć o sobie samym, czy bliskich nam osobach, albo by o nas ktoś pomyślał…

Każdy jednak tak na prawdę  świętuje co innego, bo dla każdego co innego jest ważne. 

Mamy też w kalendarzu mniej lub bardziej stałe, że tak powiem odgórnie nakazane, okazje do zatrzymania się, bo wspólne świętowanie też jest bardzo ważne, by jednoczyć ludzi, by intensywniej dać wyraz swoim emocjom, by podkreślić nasze człowieczeństwo. Inaczej gotowiśmy, tak myślę,  jako ludzie zatracić się i zagubić w szarej codzienności - spać, wstawać, żreć, wydalać, kopulować, pracować, by mieć na to wszystko i tak w koło. Gotowiśmy zapomnieć o sobie, o rodzinie, o sąsiadach, znajomych, o społeczeństwie i człowieczeństwie i tak gnać od narodzin do śmierci przed siebie.

Igrzyska są nam wszystkim potrzebne. Takie czy inne. Potrzebujemy w życiu odrobiny zabawy i chwil szaleństwa, by dać upust emocjom i się zrelaksować. Potrzebujemy momentów zadumy i refleksji, by przeanalizować nasze życie i zrobić porządki w mózgownicy oraz relacjach z innymi. Przeto dobrze, że są w kalendarzu te różne okazje i święta, bo samodzielnie moglibyśmy nigdy nie znaleźć czasu na odpoczynek, na refleksje, na chwile z najbliższymi itd 

I tu - moim nader skromnym zdaniem - w ogóle nie ma znaczenia, co i w jaki sposób dana osoba świętuje ani jak tę okazję se nazwie. Ważne, by z niej korzystała, gdy się nadarza, najlepiej jak tylko potrafi.

I by zamiast wystawać przed czyimś oknem, zaglądać do czyichś kuchni czy sypialni, by choć raz w roku rozejrzał się po swoim domu i po swojej głowie. By zamiast łazić po obcych i zadawać głupie pytania i obrzucać pogardliwymi chamskimi komentarzami spojrzał na cały świat z szeroko otwartymi oczami i uszami i zobaczył po prostu wszystko takim jakie jest a nie takim jakie on chciałby żeby było, bo ludzie nie są klonami ani robotami. Jeszcze. I dobrze by było to zaakceptować i uszanować nie tylko z okazji takich czy innych świąt, ale raz na zawsze.

Świętuj i daj świętować innym.

Po co zatem ateistom choinka? 

Po to samo, co katolikom. Żeby było inaczej. Żeby było kolorowo. Żeby było fajnie. Żeby było gdzie prezenty położyć… (tak złośliwie nawiasem mówiąc, dlaczego to katolicy katolikom dają prezenty skoro to Jezus ma urodziny? 🧐).

Tak swoją drogą, co wielu zadających to głupie pytanie lubi zapominać, choinka NIE jest KATOLICKIM symbolem, a tylko starym magicznym rekwizytem, którego, jak wielu innych rzekomo katolickich symboli, kościołowi żadnymi groźbami ani karami nie udało się pozbyć z chrześcijańskich chałup, więc wielkodusznie go zaakceptował, a potem odwrócił kota ogonem i przekonuje, że gdzieś na pustyni koło szopy rosły choinki pokryte śniegiem i przystrojone w lampki i świecidełka, czy coś w ten deseń ;-). Wszystkie symbole mają tak pokrętne historie i wyjaśnienia, że czasem to aż mi żal tych wszystkich próbujących wepchać kwadratowy klocek do okrągłej dziury. 

Dziś przystrojone drzewko jest symbolem świąt Bożego Narodzenia. Mnie tam nazwa, mimo że dla mnie prywatnie głupio brzmi, nie przeszkadza. Choć wolę mówić, po prostu „święta”, gdy już muszę się do tego czasu odnieść. Akceptuję bowiem prosty fakt, że święto to jako dzień wolny zostało ustalone w czasach, gdy chrystianizacja zakończyła się sukcesem i kościół rządził, i wszystko było przez bardzo długi długi czas pod jego dyktando i potrzeby ustalane i nazywane. Czasy się zmieniły, ale pewne rzeczy przyjęły się na dobre i nie łatwo jest je zmienić. I pewnie nie ma potrzeby…

Boże Narodzenie dla katolików jest nierozerwalnie związane z ich religią, dla niekatolików to po prostu dzień wolny, a cały okres bożonarodzeniowy jest po prostu wyjątkowym czasem dla rodziny no i do zabawy. 

Wszyscy w Europie (ogólnie, nie że faktycznie każdy) dekorujemy domy światełkami, specjalnymi ozdobami, kupujemy prezenty dla najbliższych, szykujemy specjalne lepsze potrawy, w końcu idziemy, by spotkać się z najbliższymi. Jedni świętują w domu, inni rezerwują świąteczny stolik w restauracji. Składamy sobie życzenia, ściskamy się, wspominamy stare dzieje, nie rzadko w tym magicznym czasie ludzie podają sobie ręce po długim czasie kłótni, dzwonią czy odwiedzają ludzi, których dawno nie widzieli. I to jest piękne!

Dla katolików ważna jest też modlitwa, pójście do kościoła, czego u niekatolików nie ma, ale powiedzmy sobie szczerze, że tak na prawdę to wszystkim chodzi o to samo (albo inaczej: POWINNO CHODZIĆ) i tak na prawdę to wszyscy tak samo to (czy inne święta) obchodzą. 

Serio ktoś robi to dla jakiegoś boga? Tak z ręką na sercu bum cyk cyk! Sprzątacie i dekorujecie chatę dla Jezusa i Maryśki, czy po to żeby było czysto, żeby miło wam było rodzinę ugościć i samemu w komforcie spocząć?

Warzycie te wszystkie wymyślne strawy, by Trzej Królowie się nażarli (watpię by im smakowało), czy żeby samemu coś wyjątkowo dobrego opędzlować? 

Z litości nie zapytam, czy do kościoła idziecie dla Jezusa, czy by pochwalić się nowym płaszczem, popatrzeć jaką szopkę w tym roku zrobili, spotkać znajomych, pośpiewać lub posłuchać  fajnych piosenek, no i żeby ludzie nie gadały…? 😏

Ja jako zdeklarowana ateistka nie muszę udawać, że robię cokolwiek dla jakiejś ideologii, nie muszę chodzić do kościoła (choć jak mnie ochota najdzie to pójdę z powodów jak wyżej, bo lubię oglądać szopki i słuchać kolęd), nie muszę gotować 12 potraw i picować chaty na błysk, bo teściowa przyjedzie… ale mogę. Dla siebie.

Jak my świętujemy i co?

Choinkę ubraliśmy, żeby było gdzie prezenty położyć i bo to w sumie fajny, choć dość zawadzający gadżet. Nie gotujemy żadnych typowo świątecznych potraw, nie obchodzimy żadnej wigilii, ani nic z tych rzeczy.

W jeden dzień świętujemy urodziny Najstarszej, która urodziła się w tym czasie. W tym roku na życzenie solenizantki ma być tort z owocami egzotycznymi (jak się uda) i sushi z ulubionej knajpy azjatyckiej.

W drugi dzień odpakowujemy prezenty. Upiekę ze dwa ciasta, ugotujemy jakiś zwykły obiad, wzniesiemy toast jakimś słodkim napojem nie koniecznie alkoholowym, choć pewnie baby alko, chłopy bez alko.

Dlaczego te prezenty? czym są dla nas te święta? 

Nie będę tu na siłę dorabiać żadnej ideologi, bo jest tak, jak napisałam powyżej. Potrzebujemy czasem specjalnej okazji, by na chwilę siąść na dupie razem ze swoimi najbliższymi i zwyczajnie ze sobą spędzić kilka chwil w miłej, ciepłej rodzinnej atmosferze. Tak po prostu, zwyczajnie ze sobą pobyć. Poczuć swoją bliskość. Odpocząć i oderwać się od codziennej rutyny.

Zwyczajem stało się już też, że czasem piszemy do siebie świąteczne (a także urodzinowe) kartki, w których dziękujemy sobie wzajemnie za wszystko, przepraszamy za swoje upierdliwości, wyrażamy swoje gorące uczucia. Te prezenty też są po to, by ten jeden raz w roku w ten symboliczny sposób podziękować swoim dzieciom i partnerowi za to, że są. By dać im coś od siebie, by sprawić im przyjemność i by zobaczyć radość na ich twarzach. Odpakowywanie prezentów to magiczna chwila. Kupowanie, pakowanie i oczekiwanie jest jej przedłużeniem.

Czy nie moglibyśmy zatem robić tego w innym czasie? Oczywiście, że byśmy mogli. Czas tu nie ma teoretycznie żadnego znaczenia. Aczkolwiek koniec roku to przecież też symboliczny, specjalny moment. Nie że akurat jakieś boże narodzenie, ale najkrótsze ponure zimne dni, do których pasuje światło lampek choinkowych i świec. W taką zimową porę czas zwalnia, chce się siedzieć w domu i jeść, i mieć kogoś bliskiego sercu obok kogo można przytulić… Lato nie sprzyja takim momentom. No i według naszego kalendarza kończy się rok, czyli coś się zamyka, coś się zmienia, pora na podsumowania i rozliczenia także w swoim własnym łbie i w relacjach z najbliższymi… 

Czy ateiści mogą obchodzić boże narodzenie i wigilię?

Oczywiście, bo kto im niby zabroni…? 

Pytanie tylko, czy katolicy pozwolą usiąść „niewiernym” przy swoim stole…?

We Flandrii tego typu problem praktycznie nie istnieje, bo mało kto rozkminia takie bzdury. Ludzie po prostu się cieszą ze świąt i ferii. Spotykają się z najbliższymi i przyjaciółmi albo zwyczajnie wyjeżdżają gdzieś na narty czy też do ciepłych krajów. Tu problemem jednak są albo raczej problemy tworzą znowu inne religie, które chcą całkiem co innego i w innym czasie świętować, ale to też tak samo - niektórzy żyją tylko po to, by rzucać gównem w wentylator i cieszyć się smrodem z gównem na rękach…

Wśród bliskich znajomych mam rodzinę mieszaną katolicko-muzułmańską. Teraz Koran leży u nich koło choinki. Bo wiecie? Jak się chce, to można!

A wy co świętujecie w swoich domach?